محورهای سومین همایش بین المللی آموزش زبان فارسی(10 و 11 بهمن97)
1. برنامه ریزی زبان
– برنامه ریزی درسی برای آموزش زبان فارسی
– آموزش زبان رسمی و چند زبانگی
– چالشهای زبان فارسی به منزله زبان علم
– چالشهای آموزشی زبان فارسی (در مدارس و دانشگاهها)
– نقد و بررسی اسناد بالادستی در حوزه زبان فارسی
– نقد و بررسی فعالیتهای نهادهای فعال در آموزش زبان فارسی (دانشگاهها، سایر مراکز آموزشی، مراکز اجرایی)
– راهبردهای کوتاه و بلندمدتِ ملی، منطقه‌ای و جهانی برای آموزش و گسترش زبان فارسی
– چهارچوب مرجع برای آموزش زبان فارسی
– آموزش زبان فارسی برای گسترش روابط بین المللی
– آموزش زبان فارسی با اهداف ویژه
2. تولید محتوا و منابع آموزشی
– تولید محتوای آموزشی، کمک آموزشی و نرم‌افزارهای زبان فارسی
– نقد بررسی متون و منابع آموزش زبان فارسی (به فارسی‌زبانان و غیر فارسی زبانان)
– ویژگی¬های زبانی و فرهنگی کشورهای مختلف در تدوین منابع آموزش زبان فارسی
– اصول و مبانی تولید محتوای آموزش زبان فارسی مبتنی بر وب
3. سنجش و آزمون سازی
– ارزشیابی آموزشی و شیوه های نوین آزمون‌سازی زبان
– اصول ارزشیابی آموزشی (ارزشیابی مدرسان، مراکز آموزشی ، برنامه درسی و ….)
4. نظریه های آموزش زبان
– نظریه‌های آموزش زبان
– زبانشناسی مقابله ای و آموزش زبان به عنوان زبان دوم
– آموزش زبان فارسی در کلاس های چندفرهنگی
– راهکارهای یادگیری الکترونیکی برای آموزش و یادگیری زبان فارسی
5. روشها و فنون تدریس زبان فارسی
– روشهای تدریس مهارتهای زبانی
– اصول و نوآوری ها در کاربرد فناوری در آموزش زبان
– استاندارد سازی در آموزش زبان فارسی
– تربیت مدرس زبان فارسی
– مبانی و رویکردهای آموزش زبان فارسی مبتنی بر کامپیوتر(آموزش مجازی)
– آموزش دستور زبان فارسی(مشکلات، راهکارها)
6. آموزش زبان فارسی و مطالعات میان رشته‌ای
– جایگاه هنر و ادبیات در آموزش زبان
– آموزش زبان فارسی و اشتغال
– آموزش زبان فارسی و مطالعات بین رشته‌ای
و سایر زمینه های مرتبط با موضوع همایش
در سال 1376 عده ای از استادان زبان و ادبیات فارسی کشور درصدد برآمدند به منظور تقویت فعالیتهای آموزشی و پژوهشی زبان و ادبیات فارسی و تحکیم روابط علمی و پژوهشی بین استادان و محققانی که به گونهای با این رشته سروکار دارند، انجمنی را به نام «انجمن علمی استادان زبان و ادبیات فارسی» تأسیس کنند
