مردن عاشق نمی میراندش
در چراغی تازه میگیراندش
سرنوشت اوست این خود سوختن
شعله گرداندن چراغ افروختن
«سایه» در نور کمال خویش محو شد، و تن از همسفری با روح لطیفش بازماند. هوشنگ ابتهاج شاعری متفکر و موسیقیدانی متبحر بود که زبان و بیانش از ادراکی عمیق، و احساسی دقیق مایه میگرفت؛ و شعرش شهد گلهای سنّت و تجدد را درهم میآمیخت. او خوب میفهمید و خوب میفهماند و به قول خودش صادقانه سخن میگفت. رود خروشانی بود که جوش و خروش خویش را فرو خورده و به آرامش رسیده بود. مطابق معمول جای خالیاش اکنون نمودار شده که از میان ما رفته است. نبودش را به همه استادان، دانشجویان و کلیه اهل هنر و خانواده محترم ایشان تسلیت میگوییم. به امید آن که راهش پررهرو باشد؛ اگرچه:
عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
انجمن علمی [استادان] زبان و ادبیات فارسی