انا لله و انا الیه راجعون
خبر ارتحال استاد دکتر محمد مهدی ناصح برای شاگردان و دوستان ایشان و جامعه علمی ادبی کشور خبر دردناکی بود و همه ما را در اندوهی عمیق فرو برد. روحش شاد.
استاد ناصح در فروتنی و خصائل نیک انسانی بی مانند بود. بنده توفیق داشتم قبل از انقلاب در دوره لیسانس در دانشگاه فردوسی مشهد شاگرد ایشان باشم. در آن زمان مرسوم بود برای هر دانشجو در بدو ورود به دانشگاه یک استاد راهنمای آموزشی تعیین می کردند و این غیر از استاد راهنمای پایان نامه دانشجویان دوره لیسانس بود . استاد راهنمای آموزشی بنده دکتر ناصح بود و استاد پایان نامه ام دکتر یاحقی و هر دو در آن زمان هنوز از دکتری خود دفاع نکرده بودند و من بنده مثل سایر دوستانم توفیق داشتم از این دو استاد بزرگوار بسیار چیز بیاموزم و اعتراف می کنم که اگر بنده بعدا توفیقاتی داشته ام بدون هیچ تردیدی بخشی مهمی از ان را مرهون این دو استاد بزرگوار هستم.
همه کسانی که دکتر ناصح را می شناختند می دانستند که وارستگی از دنیا صفا و صمیمیت و بی آلایشی دکتر ناصح بی نظیر بود
در چند سال قبل در همایش انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بیرجند بعد از سالها نعمت زیارت و مصاحبت دوباره استاد نصیبم شد و فراتر از آن توفیق یافتم از جانب انجمن از ایشان به عنوان استاد برگزیده انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی کشور تقدیر کنم و لوحی به محضر ایشان تقدیم بدارم و از جانب خود و همکلاسان خوبم در آن روزگار دستشان را ببوسم. در متن لوح به نوعی به افتخار شگردی خویش هم اشاره کرده بودم و این اشاره در استاد تاثیر عمیق گذاشته بود و بعدا بارها و بارها به انواع طرق رضایت و خشنودی خود را اعلام کردند که این برای بنده به جهت آنکه خداوند این توفیق را ارزانی کرده تا جزئی از وظیفه شاگردی خویش را ادا کنم بسیار ارشمند بود.
امروز صبح وقتی خبر درگذشت استاد را در شب گذشته شنیدم به یکباره دلم تنگ شد بغضم شکست و بی اختیار باران اشکم سرازیر شد.
اعتراف می کنم بنده و امثال بنده هیچگاه نتوانستیم پای در جای پای جامعیت استادان خود بگذاریم و به سیره شاگرد پروری انان چنان که باید عمل کنیم.
خداوند همه استادان سفر کرده ما را غریق رحمت خویش گرداند و به آنان که زنده هستند سلامتی و طول عمر با عزت عنایت فرماید
از جانب خودم و همکلاسانم که اخیرا یکدیگر را در فضای مجازی پیدا کرده ایم و همکارانم و از جانب انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی کشور این مصیبت را به خانواده استاد ناصح و استادان دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه بیرجند صمیمانه تسلیت عرض می کنم و از درگاه خداوند متعال رحمت و مغفرت و آرامش برای روح استاد ناصح مسالت دارم
غلامحسین غلامحسین زاده
در سال 1376 عده ای از استادان زبان و ادبیات فارسی کشور درصدد برآمدند به منظور تقویت فعالیتهای آموزشی و پژوهشی زبان و ادبیات فارسی و تحکیم روابط علمی و پژوهشی بین استادان و محققانی که به گونهای با این رشته سروکار دارند، انجمنی را به نام «انجمن علمی استادان زبان و ادبیات فارسی» تأسیس کنند